E-Księgarnia3 marca 2024 r. dyrektor Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN wziął udział we mszy świętej w intencji Żołnierzy Niezłomnych. Przedstawiciel IPN złożył wieniec pod tablicą „Serce dla Inki" w Kościele pw. św. Zygmunta w Warszawie.
Po ciężkim śledztwie 3 sierpnia 1946 r. Danuta Siedzikówna „Inka" została skazana na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku. W akcie oskarżenia znalazły się zarzuty udziału w związku zbrojnym, mającym na celu obalenie siłą władzy ludowej oraz mordowania milicjantów i żołnierzy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Kłamliwie zarzucono jej m.in. nakłanianie do rozstrzelania dwóch funkcjonariuszy UB podczas akcji w Tulicach pod Sztumem.
W więziennym grypsie Siedzikówna – która po walkach opatrywała także rannych funkcjonariuszy KBW i milicjantów – napisała: „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”.
Wyrok komunistycznego sądu wykonano 28 sierpnia 1946 r. Razem z „Inką" w egzekucji zginął Feliks Selmanowicz „Zagończyk".
W warszawskiej Radości odbyła się lokalna patriotyczna uroczystość, poprzedzona mszą świętą w kościele pw. Matki Bożej Anielskiej w intencji poległych żołnierzy podziemia niepodległościowego z Radości oraz ofiar represji komunistycznych lat 1944 -1956. Następnie odbył się pochód, w czasie którego modlono się za Żołnierzy Niezłomnych. Mieszkańcy dotarli przed budynek, w którym mieścił się Trybunał Wojenny NKWD oraz Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa (ul. Izbicka 1), zabrzmiał hymn narodowy oraz odśpiewano polskie pieśni patriotyczne. Złożono kwiaty przed dawnym komunistycznym miejscem represji Polaków. Dyrektor BUWiM Adam Siwek podziękował zebranym, za pamięci i organizację społecznej uroczystości. Wskazał, że oddolne lokalne działania upamiętniające, zainicjowane przez ludzi dobrego serca, są tak samo ważne jak centralne uroczystości organizowane przez instytucje państwowe i zawsze mogą liczyć na wsparcie Instytutu Pamięci Narodowej.
Na warszawskim cmentarzu na Bródnie (kwatera 45 N) odbył się Apel Pamięci przed Pomnikiem Więźniów Politycznych straconych, zamordowanych w latach 1944-1956. W wydarzeniu wzięła udział Joanna Sulej-Piskorz zastępca dyrektora BUWiM. W uroczystych przemówieniach przywoływano historię tragicznych pochówków ofiar stalinowskiego terroru na Bródnie, opowiadając o nieustannych wysiłkach w poszukiwaniu kolejnych grobów i utrwalaniu pamięci. Te niezłomne działania doprowadziły ostatecznie do wzniesienia i uroczystego poświęcenia Pomnika Więźniów Politycznych straconych w latach 1944-1956. Kwatera 45 N na Bródnie jest miejscem ważnym zarówno pod względem historycznym, jak i symbolicznym dla mieszkańców Warszawy.
Anna Wicka naczelnik Wydziału Grobownictwa BUWiM IPN wzięła udział w uroczystości przed Pomnikiem Ofiar Terroru Komunistycznego przy kościele św. Katarzyny w Warszawie.
Na płytach obok wielkich głazów pomnika widnieje napis:
„MĘCZENNIKOM TERRORU KOMUNISTYCZNEGO W POLSCE W LATACH 1944-1956”
Na jednym z większych głazów wyryto dłuższy fragment wiersza pt. „Służewiec” napisanego przez Tadeusza Porayskiego w więzieniu przy ul. Rakowieckiej: „Przechodniu, pochyl czoło, wstrzymaj krok na chwilę”...
Wspominając Narodowy Dzień Pamięci "Żołnierzy Wyklętych", nie sposób nie dostrzec głębokiej wagi tego wyjątkowego dnia dla historii i tożsamości Polski. To nie tylko czas, kiedy składamy hołd bohaterom, którzy walczyli z komunistycznym reżimem, ale również moment refleksji nad naszą narodową przeszłością i wartościami, które są fundamentem współczesnego społeczeństwa.
Dla nas, obywateli, jest to czas, aby zatrzymać się na chwilę i docenić poświęcenie oraz odwagę tych, którzy stawiali opór wobec prześladowań i represji. Ich walka o wolność i niepodległość Polski pozostanie na zawsze inspiracją dla kolejnych pokoleń, przypominając nam o sile ludzkiego ducha i wartościach, za które warto się angażować.
Narodowy Dzień Pamięci "Żołnierzy Wyklętych" nie tylko upamiętnia bohaterów, którzy stawiali czoła sowieckiemu reżimowi, ale także jest wyrazem naszego zobowiązania do zachowania pamięci historycznej oraz obrony demokratycznych wartości, które są fundamentem naszego społeczeństwa.
Dlatego też, w tym dniu, składamy hołd żołnierzom niezłomnym nie tylko poprzez uroczystości i ceremonie, ale również poprzez nasze codzienne działania, które są kontynuacją ich walki. Ich dziedzictwo niech będzie dla nas przewodnikiem, abyśmy nigdy nie zapomnieli o cenie, jaka została zapłacona za naszą wolność i niezależność. Niech ich pamięć będzie zawsze żywa w naszych sercach i umysłach, przypominając nam o naszych korzeniach i drodze, którą przeszliśmy jako naród.