E-KsięgarniaW ocenie Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nazwa powyższa powinna zostać zmieniona jako wypełniająca normę art. 1 Ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (Dz.U. RP z 2016 r. poz. 744).
Bronisław Wesołowski (1870-1919), ps. „Smutny”. Działacz SDKPiL, aktywista komunistyczny, bolszewik. Sowiecki funkcjonariusz państwowy. Sekretarz Ogólnorosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego Rosyjskiej Ferderacyjnej Republiki Sowieckiej, przewodniczący bolszewickiego Najwyższego Trybunału Rewolucyjnego.
Urodził się w 1870 roku pod Piotrkowem. Zaangażował się w działalność grup socjalistycznych w czasie studiów w Zurychu. W 1893 r. przybył do Warszawy, działał w Związku Robotników Polskich (ZRP). Był przewodniczącym zjazdu założycielskiego rewolucyjnej Socjaldemokracji Królestwa Polskiego (SDKP) – potem przekształconej w Socjaldemokrację Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). Od 1904 r. współpracował z SDPRR W. Lenina (był m.in. delegatem na V zjazd SDPRR). W 1905 sekretarz warszawskiej organizacji SDKPiL. Wielokrotnie aresztowany, zsyłany i więziony przez władze carskie.
W 1917 r. był uczestnikiem rewolucji bolszewickiej w Rosji. Był zwolennikiem całkowitego podporządkowania władzom partii bolszewickiej działalności SDKPiL „jako jednostki technicznej do agitacji wśród Polaków”. Był przedstawicielem CKW grup SDKPiL w Rosji w Komitecie Centralnym SDKPiL. Członek, a następnie jeden z pierwszoplanowych działaczy bolszewickich – sekretarz Ogólnorosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego Rosyjskiej Federacyjnej Republiki Sowieckiej. Od listopada 1918 był przewodniczącym bolszewickiego Najwyższego Trybunału Rewolucyjnego.
W 1918 r. Wesołowski przewodniczył delegacji Rosyjskiego Czerwonego Krzyża w Polsce. Oficjalnie misja ta miała zabezpieczyć powrót jeńców rosyjskich z niemieckiej i austriackiej niewoli. Faktyczne chodziło o przejmowanie transportów tranzytowych z jeńcami przez bolszewików, aby nie trafiły na ziemie kontrolowane przez „białych” Rosjan. Decyzją władz polskich delegacja została internowana. Członkowie delegacji opuścili Warszawę w asyście oddziału żandarmerii. W drodze 2 I 1919 Wesołowskiego i troje członków delegacji bolszewickiej żandarmi samowolnie rozstrzelali. Państwo polskie postawiło sprawców przed sądem.
Okoliczności śmierci B. Wesołowskiego nie zmieniają faktu, iż był jednym z ważniejszych aktywistów bolszewickich.
(klgd, mkkr)