E-KsięgarniaSTANOWISKO
RADY INSTYTUTU PAMIĘCI NARODOWEJ
KOMISJI ŚCIGANIA ZBRODNI PRZECIWKO NARODOWI POLSKIEMU
z dnia 6 września 2012 r.
Zgodnie z ustawą o Instytucie Pamięci Narodowej Rada zajmuje stanowisko w sprawie „oceniania polityki ścigania przez Instytut Pamięci przestępstw, o których mowa w artykule 1 punkt 1 lit.a” (art. 23 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy). Ponadto Rada ma kompetencję „formułowania rekomendacji dotyczących podstawowych kierunków działalności Instytutu Pamięci w zakresie badań naukowych, edukacji, udostępniania dokumentów, ś c i g a n i a z b r o d n i oraz procedur lustracyjnych” (art. 23 ust. 2 pkt 8).
Rada wielokrotnie podejmowała próby uzyskania informacji dotyczących efektów postępowania w śledztwach prowadzonych przez Główną Komisję. Interpelowała też w wypadku śledztw – toczących się lub umorzonych – trwających od wielu lat, a dotyczących ważnych zdarzeń i postaci historycznych. Śledztwa te wywołują zrozumiałe zainteresowanie opinii publicznej. Informacje przekazane Radzie były jednak ogólnikowe, a niedostateczne wyjaśnienia udzielone przez kierownictwo Głównej Komisji nie pozwalały Radzie stwierdzić, czy podjęte działania były prawidłowe, tym bardziej przedstawić rekomendacji dotyczących kierunków dalszej polityki ścigania.
Wedle oświadczeń Dyrektora Głównej Komisji istniejący stan prawny nie pozwala mu na przekazanie Radzie wyczerpujących wyjaśnień, także w zakresie postępowania, które miało miejsce w śledztwach już umorzonych.
W związku z powyższym Rada Instytutu Pamięci Narodowej stwierdza, że ma szczególnie utrudnione zadanie w dokonaniu oceny prawidłowości polityki ścigania Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz udzieleniu rekomendacji w tym zakresie, a więc wypełnianiu obowiązku nałożonego przez ustawodawcę.
Równocześnie, z uwagi na trwającą dyskusją nad reformą prokuratury, Rada pragnie podkreślić, że opowiada się za utrzymaniem Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w strukturach Instytutu Pamięci Narodowej oraz stworzeniem skutecznego mechanizmu prawnego umożliwiającego, dostosowanie jej rozmiarów do określonych w ustawie zadań.