Nawigacja

Konferencje naukowe

Informacja

Strona znajduje się w archiwum.

Ogólnopolska konferencja naukowa „Wojsko Polskie pierwszej połowy XX wieku w 100-lecie odrodzenia Polskiego Czynu Zbrojnego” – Wrocław, 12–13 września 2014

W dniach 12–13 września 2014 we Wrocławiuodbyła się konferencja naukowa „Wojsko Polskie w pierwszej połowie XX wieku. W100-lecie odrodzenia Polskiego Czynu Zbrojnego", zorganizowana przez Oddział InstytutPamięci Narodowej we Wrocławiu oraz Instytut Historyczny Uniwersytetu Wrocławskiego.

6 sierpnia 2014 r. minęło równo 100 lat odmomentu wyruszenia z krakowskich Oleandrów zalążka odrodzonego Wojska Polskiego– I Kompanii Kadrowej. Oddział ten, składający się z członków trzechorganizacji paramilitarnych: Towarzystwa Sportowego „Strzelec", ZwiązkuStrzeleckiego oraz Polskich Drużyn Strzeleckich, pod dowództwem TadeuszaKasprzyckiego, stanowił forpocztę późniejszego 1 Pułku Piechoty Legionów i –jako awangarda odradzającego się po latach zaborczych Wojska Polskiego –symbolicznie zainicjował rozpoczęcie walki o wolną i niepodległą Polskę już uzarania Wielkiej Wojny. Wydarzenia polityczne i militarne z lat 1914 –1918potoczyły się tak szczęśliwie dla sprawy polskiej, że wraz z zakończeniem Iwojny światowej mogła narodzić się II Rzeczpospolita Polska, kraj, u któregozarania ogromne zasługi położyli także ci, którzy 6 sierpnia 1914 r., mająctylko wiarę i nadzieję w dalekowzroczność swojego Komendanta – JózefaPiłsudskiego, wyruszyli przeciw Moskalom.

Organizatorzy konferencji chcieli złożyć hołdprzede wszystkim pamięci tych, którzy jako Kadrowiacy wyruszyli z Oleandrów.Stanowili oni pierwszy od 1864 r. zorganizowany oddział polski, z polskimisymbolami narodowymi i pod polskim sztandarem – choć, trzeba pamiętać, w obcejarmii – który stanął do walki z jednym z zaborców. Jako pierwsi z pierwszychstworzyli podwaliny legendy Legionów Polskich, a zasygnalizowanie kwestiipolskiej poprzez tworzenie narodowych formacji zbrojnych było kontynuowane wKorpusach Polskich na Wschodzie czy też w Armii Polskiej we Francji.Ostatecznie wszystkie te formacje zostały w latach 1918–1919 włączone w ramyorganizacyjne odrodzonego Wojska Polskiego. Stąd w tytule konferencjinawiązanie do 100-lecia odrodzenia Polskiego Czynu Zbrojnego.

Formuła konferencji, podkreślająca jej rocznicowycharakter, nie ograniczyła się wszak tylko do kwestii związanych z okresemWielkiej Wojny czy też wąsko dotykających tylko zagadnień Legionów Polskich.Zamysłem organizatorów konferencji było bowiem podkreślenie, że Wojsko Polskie,odrodzone w końcu 1918 r., było amalgamatem, na który składały się różnedoświadczenia i odmienne tradycje, a który jednak został przetworzony wjednolitą organizacyjnie całość i bywa określany wojskiem II Rzeczpospolitej.Epigonami tradycji tego wojska były Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie czyoddziały Armii Krajowej. W pewnym stopniu – głównie poprzez ludzi – tradycjęarmii II RP kontynuowały oddziały Armii Polskiej w ZSRR, tworzące od 1945 r.tzw. „odrodzone" Wojsko Polskie. Wobec skali obsadzania ważnych stanowiskw „odrodzonym" WP, w początkowym okresie Polski Ludowej (faktycznie doschyłku 1949 r.), przez oficerów i podoficerów wojska II RP – ludzi, którzy wwielu przypadkach wnosili do armii „demokratycznej" na wzór sowiecki,tradycje, z którymi system komunistyczny bezwzględnie walczył – można uznać, żetradycje wojska, którego korzenie sięgały wymarszu I Kompanii Kadrowej,ostatecznie zniknęły na początku lat 50. XX wieku. Referaty wygłoszone nakonferencji dotyczyły więc różnych aspektów – militarnych, społecznych,politycznych czy też organizacyjnych – funkcjonowania Wojska Polskiego, które wsensie wychowania i ogólnie pojętych tradycji zbudowane było na fundamencie IIRzeczpospolitej.

do góry