Nawigacja

Historia z IPN

Paweł Tomasik: „Babel”. Klub studencki „zagraża bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu”

Klub studencki przy oddziale warszawskim TSKŻ rozpoczął działalność w styczniu 1966 r. Od maja 1966 r. funkcjonował pod nazwą „Babel”. Najpopularniejszymi formami działalności klubu „Babel” były wieczorki taneczne oraz odczyty i spotkania z interesującymi ludźmi. Został on rozwiązany w następstwie wydarzeń Marca 1968 r.

  • Ernest Lederman – przewodniczący prezydium zarządu klubu „Babel” od początku 1966 r. do lutego 1968 r. (fot. z zasobu AIPN)
    Ernest Lederman – przewodniczący prezydium zarządu klubu „Babel” od początku 1966 r. do lutego 1968 r. (fot. z zasobu AIPN)

13 kwietnia 1968 r., na skutek polecenia Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy przekazanego Zarządowi Głównemu Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, rozwiązano działający przy oddziale warszawskim towarzystwa klub studencki „Babel”. W uzasadnieniu tej decyzji urząd podał, że działalność klubu jest niezgodna z prawem o stowarzyszeniach, gdyż

„zagraża bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu i wykracza tym samym przeciw ustalonemu dla Towarzystwa zakresowi i sposobom działania”.

Decyzja ta była następstwem, podjętej przez propagandę w związku z wydarzeniami Marca’68, próby dyskredytacji klubu. W świetle ówczesnych publikacji prasowych miał on być syjonistyczną ekspozyturą i miejscem spotkań organizatorów wiecu na Uniwersytecie Warszawskim 8 marca 1968 r. oraz sprawców zajść na ulicach Warszawy. Agitacyjny zapał, buńczuczna retoryka, kłamstwa i manipulacje, które cechowały te publikacje zastąpiły fakty i uczyniły z nazwy klubu jeden z rekwizytów marcowej propagandy.

Potańcówki i Rakowski

Klub studencki przy oddziale warszawskim TSKŻ rozpoczął działalność w styczniu 1966 r. Od maja 1966r. funkcjonował pod nazwą „Babel”. Czasem występował pod nazwą Klub studentów i młodej inteligencji „Babel”. Nie istniało pojęcie członka klubu, ponieważ nie organizowano formalnych zapisów. Nie było też legitymacji klubowych. Klub był dostępny dla każdego, kto miał legitymację TSKŻ lub legitymację studencką. Kontrolę wchodzących prowadzono przede wszystkim podczas wieczorków tanecznych. Na spotkania z interesującymi ludźmi mógł wejść każdy. Działalnością klubu interesowała się Służba Bezpieczeństwa.

Najpopularniejszymi formami działalności klubu „Babel” były wieczorki taneczne oraz odczyty i spotkania z interesującymi ludźmi. Podczas imprez tanecznych bawiono się przy muzyce odtwarzanej z magnetofonu bądź granej przez klubowy zespół bigbitowy. Najczęściej występował na nich drugi zespół klubowy – Babel Combo. Zabawy gromadzące co sobotę ponad 120 osób stały się znakiem firmowym klubu i na długo pozostały w pamięci ich uczestników.

Czytaj więcej na portalu przystanekhistoria.pl

do góry