|
Jan Zienkiewicz, urodzony 25 września 1897 r. w Nowej Wilejce, syn Józefa i Ludwiki z d. Wojniusz. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. W 1927 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Był dyrektorem Zakładu Rodziny Kolejowej dla dzieci w Rabce Zdroju. 1 stycznia 1935 r. został awansowany do stopnia porucznika i przydzielony do 10. szpitala okręgowego. Zmobilizowano go do szpitala polowego nr 1004 w Sanoku. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku.
Wywieziony z obozu 16 kwietnia 1940 r., zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w katyńskim lesie.
Był żonaty z Marią Stankiewicz, miał córkę Hannę i syna Jerzego.
W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 1304.
|
|