Zygmunt Woźniak, urodzony 4 listopada 1905 r. w Brzostku, w pow. włoszczowskim, syn Ignacego i Marianny z d. Glinka. W 1927 r. ukończył seminarium nauczycielskie w Jędrzejowie. Był nauczycielem w szkole w Żarkach, w pow. zawierciańskim, mieszkał przy ul. Częstochowskiej 44. W 1928 r. odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Śremie. W stopniu podporucznika został przydzielony do 27. pp. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku. Wiosną 1940 r. został wywieziony z Kozielska, zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD i pochowany w katyńskim lesie. Był żonaty z Bronisławą, miał córkę i syna Jerzego. W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 650.