Kazimierz Stanisław Ściesiński, urodzony 20 czerwca 1895 r. w Wągrowcu, syn Franciszka i Józefy z d. Lesińskiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. służył w szpitalu polowym. W 1923 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był asystentem na tym Uniwersytecie. Podporucznikiem mianowano go ze starszeństwem z 1 lipca 1925 r. i przydzielono do kadry 5. szpitala okręgowego. W latach 1932-1939 był ordynatorem w Szpitalu Miejskim w Łodzi i lekarzem Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi. We wrześniu 1939 r. został przydzielony do pracowni bakteriologicznej szpitala polowego. Po 17 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku. Wiosną 1940 został przez funkcjonariuszy NKWD zamordowany i pochowany w katyńskim lesie. Był żonaty z Rafaelą Arcinowską, miał córkę Annę. W czasie prac ekshumacyjnych w 1943 r. jego zwłoki oznaczono numerem 1028.